Słowo mielopatia wywodzi się z dwóch starożytnych greckich członów „myelonn” - rdzeń kręgowy i „pathos” – choroba lub uraz. Wewnątrz kręgosłupa znajduje się kanał kręgowy, w którym biegnie rdzeń kręgowy, a w dolnej części kręgosłupa włókna nerwowe. Między ciałami kręgowymi nerwy opuszczają kanał kręgowy i przechodzą dalej w ramiona, tułów lub nogi. Jeśli występuje nacisk na rdzeń kręgowy, ciągły i / lub masywny, taki jak dyskopatia, spinoza kanału kręgowego, guzy lub zmniejszony przepływ krwi, wówczas tkanka rdzenia kręgowego traci swoją żywotność i prowadzi w dłuższej perspektywie do śmierci tkanki nerwowej z utratą funkcji. Ponieważ ośrodkowy układ nerwowy w tym obszarze nie może się regenerować ani namnażać, konsekwencje pozostają na zawsze lub się pogarszają.
W zależności od przyczyny uszkodzenia rdzenia kręgowego rozróżnia się różne formy. Lokalizacja uszkodzenia rdzenia kręgowego ma kluczowe znaczenie dla objawów; różnią się w zależności czy dotyczy to rdzenia kręgowego odcinka szyjnego lub piersiowego.
Najczęstszą przyczyną mielopatii są zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa szyjnego. Do pozostałych przyczyn schorzenia można zaliczyć także:
Wykazano, że mielopatia 2-krotnie częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet, przy czym największy odsetek chorych odnotowuje się w średnim i podeszłym wieku.
Mielopatia utrudnia diagnozę lekarzowi ponieważ nie ma określonego znaku wczesnego wykrycia, innymi słowy: proces chorobowy w mielopatii jest często bardzo pełzający i niespecyficzny, dlatego diagnoza często ma miejsce tylko w zaawansowanej chorobie. Oprócz samej choroby jest to zdradliwa część mielopatii.
Rezonans magnetyczny jest najważniejszą metodą badania mielopatii. Na tomogramach rezonansu magnetycznego jest ona wyraźnie widoczna.
Za najskuteczniejszą metodę leczenia uznaje się operację, której efekty zależą w dużej mierze od wieku pacjenta i wczesności rozpoznania choroby. Leczniczy efekt utrzymuje się przez kilka lat, jednakże po pewnym czasie objawy zaczynają stopniowo nawracać. Pomocne może być leczenie zachowawcze obejmujące stosowanie specjalnych kołnierzy na szyję.
Rehabilitacja z kolei ma znaczenie na wszystkich etapach choroby, ponieważ umożliwia zachowanie sprawności fizycznej przez jak najdłuższy czas. Zmniejsza dolegliwości bólowe i wpływa na ogólną poprawę stanu zdrowia pacjenta.
W związku z tym, że mielopatia dotyczy delikatnych struktur rdzenia kręgowego w okolicy szyi, leczenie powinno być prowadzone pod czujnym okiem doświadczonego lekarza i fizjoterapeuty, gdyż niewłaściwe prowadzenie terapii może mieć fatalne skutki dla pacjenta. W związku z chorą okolicą również dobranie odpowiednich zabiegów fizykalnych jest niezwykle ważne.
Polecamy także:
